Blažo Sredanović

Crkva i Država

Ko krivotvori u ime boga, u njega ne vjeruje
CRKVA I DRŽAVA
Piše: Blažo Sredanović

Ovih dana izloženi smo preko medija izopačenoj retorici i nevjerovatnim izmišljotinama kojima nas do zasićenosti bombarduje Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori. Sve što pišu i izjavljuju su neutemeljene i proizvoljne tvrdnje iza kojih stoji jedino pohlepa i želja da ozvaniče ono što su oteli i nezakonito prisvojili.
Vrhunska hipokrizija ove asimilatorsko-imperijalne ustanove, uvijena je u oblandu i pretenziju uzvišene hrišćanske misije. A sve je počelo prije dvadeset godina dolaskom Amfilohija u Crnu Goru kao eksponenta velikosrpske politike. Uzurpirao je tron Svetog Petra Cetinjskog u pratnji i pod zaštitom naoružanih notornih kriminalaca. Odmah se prihvatio zatiranja svega što je crnogorsko. Njegošev mauzolej je proglasio za mnogobožački hram, koji po njemu liči na šamar i kojega treba ukloniti i na njegovo mjesto postaviti Aleksandrovu kapelu, jer je za SPC Lovćen “krov srpske države”. Zaposjeo je sve sakralne objekte i jednog po jednog samovoljno preuređivao i prevodio u vlasništvo SPC-a u Crnoj Gori, uprkos mnoštvu neoborivih dokaza - da je do 1918. godine crnogorska država imala potpunu kontrolu nad crkvenom imovinom. Jer kod patrijarha u Carigradu i Moskvi su crkveni kanoni, ali ne i katastar Crne Gore, pa se po njihovoj direktivi ne može knjižiti ono što je oteto i što po nijednoj ljudskoj normi i zakonu ne pripada SPC-u.
U svemu je SPC nalazila podršku odgovornih ljudi, dok je istovremeno obnovljena Crnogorska pravoslavna crkva stavljena pod svojevrsni embargo i spriječena da djeluje u skladu sa opštenacionalnim interesima crnogorskog naroda. SPC se poziva na prigodno ime “nezavisna srpsko-pravoslavna crkva u Crnoj Gori” koje joj je nadjenuto 1918. kad je srpska okupaciona vojska palila kuće i ubijala nedužni narod po Crnoj Gori, a tamnice Jusovača i Bogdanov kraj bile pune crnogorskih rodoljuba. Sve što se tada dešavalo i odlučivalo bilo je u sjenci srpskih bajoneta, pa su je slobodno mogli nazvati i šumadijsko-pravoslavna crkva u Crnoj Gori, jer nije bilo nikoga da im se suprotstavi.
Rečeno je da ptica ne može lećeti sa jednim krilom, pa ni naša obnovljena i međunarodno priznata država neće napraviti veliki napredak bez naše crnogorske Crkve koja je bila i ostala temelj naše duhovnosti. Može Crna Gora ući u EU i u NATO, može postići značajan napredak u demokratskim procesima, ali dok je god jednoj stranoj crkvi dozvoljeno da gospodari našim kulturnim i istorijskim spomenicima i bogomoljama, koje je vjekovima gradio crnogorski narod, crnogorsko nacionalno i duhovno biće ostaće raspolućeno, a crnogorska kultura, istorija i tradicija tavoriće u sjenci velikosrpskih mantijaša.
Biće još serijski pravljenih limenih crkava po našim brdima, jer je za Amfilohija i njegove pitomce Crna Gora poligon za uvježbavanje “jastrebova” SPC. Za njih je propovijedanje ideologije i mita važnije od istine, a umjesto jevanđelja šire mržnju i ponižavaju crnogorsku naciju. Crnogorci su za Amfilohija “Srbi u usijanju”. Jasno je da on nije došao da gasi vatru, već da podtstrekava raskol i podjele. On i njegovi klerici su piromani u ulozi vatrogasca.
Zbog ovakvog stanja naš identitet, obrazovanje i jezik i opšta konsolidacija našeg nacionalnog bića već je uveliko retardirana. A nad multietičnošću i vjerskoj toleranciji i suživotu, po čemu je Crna Gora bila zapažena i cijenjena među narodima visiće Damoklov mač srpskih klerikalaca.
Sada su naglo postali savremeni Evropljani i pozivaju se na evropske standarde, a nedavno su tvrdili da Evropa ne počiva na hrišćanskim vrijednostima.
Istovremeno, pred Međunarodnim sudom u Hagu njihov miljenik i heroj Radovan Karadžić odgovara za zlodjela koja je počinio, a kojima je SPC zdušno kumovala.
Zar mogu odgovorni ljudi u Crnoj Gori da zatvore oči pred neumoljivim činjenicama. Zar mogu zbog političkih poena neistinitim argumentima da zastupaju neosnovane i nezakonite aspiracije SPC u Crnoj Gori?!

Blažo Sredanović

 

Montenet: Izvinjavamo se gospodinu Sredanovicu sto je clanak publikovan sa izvjesnim zakasnjem iz tehnickih razloga.