Mio Ilickovic

In Memoriam - Petar Karanikic

OSUDJEN NA IZGNANSTVO U VLASTITOJ ZEMLJI

Nedavno smo procitali vijest da je umro  Petar Karanikic bivsi diplomata
bivse drzave Jugoslavije.

Kao ekonomista sa specijalizacijom  na pitanjima medjunarodne ekonomije i
ekonomske filozofije Petar Karanikic  je proveo  skoro dvadeset godina na
diplomatskim poslovima ekonomskog karaktera u zemlji i inostranstvu.

Za svoju   karijeru pripremao se sa velikim ambicijama. Nakon postdiplomskih
studija na Beogradskom universitetu, Kroz program  AISEC -a,  Universiteta
u Kelnu  "za plasma kadrova glbalno",  Karanikic je zavrsio specijalizaciju
za  bankarske poslove kod "Fridrich Simon Bank" Dizeldorf. Jedan je od
rijetkih iz ovih krajeva  koji je imao priliku  da ucestvuje na   sjednicama
Board of directors Svjetske Banke , stekne direktan uvid kako ova banka
funkcionise i dobije  preporuke  uglednih svjetskih bankara kao sto su Frank
G Vukmanic direktora Multilateral Development Bank Washington DC, Terence M
Glavin Izvrsnog direktora Africke banke za razvoj.

Petar Karanikic je odustao od svojih ambicija u Ministrastvu inostranih
poslova   kada je doslo vrijeme da je  jedini put za njihovo dalje
 ostvaranje vodio  protvno  njegovim principima i kroz ponizenja,  kada su
glavni kriteriji za  ostanak u diplomatiji  nove drzavne tvorevine SCG,
 postali  lojalnost  tadasnjem  rezimu i  opozicija  nezavisosti Crne Gore.

Vratio se  u Podgoricu ali umjesto da dobije  podrsku, ukljuci u procese za
obnovu nove drzave i tamo je dozivio   slicnu sudbinu.  Tadasji predsjednik
vlade Filip Vujanovic  cak je  zamjerio  Karanikicu  "sto se vraca u Crnu
Goru, sto neostade nedje u inostranstvo!" A kada je Branko Lukovac dobio
mandate da profesonalizuje diplomatsku sluzbu, za Karanikica nije bilo
mjesta! Za njega nije bilo mjesta niti u bilo kojoj drugoj sluzbi Crne Gore.


Vise od petnaest godina Petar Karanikic  je proveo  kao prognanik u svojoj
zemlji okruzen cinizmom , bez drustvenog indetiteta pod psiholoskom  i
socijalnom presijom.  Nije uspio da ostvari niti jedno od osnovnih  prava
iz Povelje ljudskih pava - pravo na rad,  prinudjen da  se obraca za
podrsku  Visokom komeserijatu Ujedinjenih Nacija za izbjeglice  i OSCE.

Cime je Petar zasluzio  da bude na ovaj nacin ignorisan. Mozda  njegova
 sudbina vise   govori o sadasnjem  sistemu  i onim  koji su ga nekad i sad
pedstavljali,  nego o samom njemu.

M.Ilickovic